Nerdesin?

Nedense bu şiir geldi birden bire aklıma... İlk annem okumuştu bana... Onun tatlı gençkızlık defterinde yazılıydı; aynı zamanda kendisinin çizdiği resimlerle de süslü...Benim yetenekli annemin. 

Geceleyin bir ses böler uykumu, İçim ürpermeyle dolar: -Nerdesin?
Arıyorum yıllar var ki ben onu,
Aşıkıyım beni çağıran bu sesin. 

Gün olur sürüyüp beni derbeder,
Bu ses rüzgarlara karışır gider.
Gün olur peşimden yürür beraber,
Ansızın haykırır bana: -Nerdesin? 

Bütün sevgileri atıp içimden,
Varlığımı yalnız ona verdim ben,
Elverir ki bir gün bana derinden,
Ta derinden bir gün bana “Gel” desin.

Ahmet Kutsi Tecer 

Okudun mu? Sevdin mi?....

---------

Bugün halam aradı. DOLARES'e gidiyorum yakında!... (Sevinç? Ne hissedeceğime karar veremedim.)

---

Demiş ki;

Duvarlar sebepsiz yere yoktur orada.

Duvarlar bizi dışarıda tutmak için

değildir orada,

Duvarlar ne kadar çok istediğimizi göstermemiz için bir şans vermek içindir

Yeterince çok istemeyenleri durdurmak içindir...

(R. Pausch)

Yeterince çok istemiyor olmaktan korkuyorum hayatta...

----

Anneannemdeyim...

Dedemin öldüğü yatakta...

İlkokuldayken yatağa uzanıp baktığım tatlı avizenin hala duvarda asılı olduğu odada!...

16 sene!!!

Dile kolay....

Buraya yatar ve annem işten gelene dek uyuma numarası yapardım. "Aaa! Uyumuş!" derdi.

Annem...

Canavarlaşan ama canım annem.

Ne diyebilirim...

Keşke bu kadar hüzün olmasaydı yaşamımda...

Keşke bu hüzünlerden bir sandal yapabilseydim. Olur muydu ki?

Keşke bu hüzünlerden bir kurşun geçirmez yelek?

Bu hüzünlerle avucumda, ben hayata karşı ne yapabilirim?

Öylesine yaşamış biri olmak istemem...

Hayatımın kayda değer bir şey yapmadan boş boş  geçmesini...İstemem!....

---

Neden bu kadar hevessiz ve kırılgan hissediyorum ben? : (

***

Raporda ilerleme kaydettim. Ve kazasız belasız şu dönemi atlatma yolunda offf son metreleri koşuyorum. Sıkıntılı!!!

Bir gözlük takmak istiyorum SADECE iyi şeylerii gören!!!